'Çocuğumu dövmüyorum, arada poposuna vuruyorum' diyenler, dikkat!

'Çocuk terbiyesinde dayağın yeri' çok uzun zamandır tartışılıyor. Dayağın cennetten çıkma olduğunu savunanlar bir yanda, çağdışı olduğunu savunanlar diğer yanda... Bir de 'çocuğun poposuna hafif bir şaplak atmak'tan geçen orta yol savunucuları var elbette... Peki kim haklı? Sorunun cevabı 50 yıl boyunca gerçekleştirilen çok sayıda araştırmanın analizinde...

Texas Üniversitesi'nden Dr. Elizabeth Gershoff'un bilim dergisi Journal of Family Psychology'de yayımlanan makalesine göre, çocuklara şaplak atmanın çocuklar üzerindeki psikolojik etkilerinin yanı sıra ebeveynler için de bedeli büyük.

Dr. Gershoff incelemesinde toplamda 160 bin 927 çocuğu kapsayan araştırmaları bir araya getirmiş. Sonuç şu: Araştırma kapsamında şaplağı diğer fiziksel ceza yöntemlerinden tamamen ayrıştırmak çok mümkün olmamakla birlikte, popolarına vurulan çocuklar, test edildikleri 17 olumsuz özellikten 13'ünü gösteriyor. Dahası bu yol, çocukların ebeveynlerin isteklerini yerine getirmesi yönünde hiçbir katkı sağlamıyor.

'BABAM DA BANA YAPTI' DİYENLER, DİKKAT!

Dahası, yetişkinlerin çoğunun sığındığı, "Beni de dövdüler, bak bugün sapasağlamım" argümanı büyük bir kandırmacadan ibaret. Çocukken popoya şaplak yiyen yetişkinlerde ruh sağlığıyla ilgili sorunlar ve asosyal davranışlar daha sık görülüyor.

Dr. Gershoff'un bir başka önemli bulgusu da, şaplakların yaşanma sıklığının sonuçlar üzerindeki etkisinin çok büyük olması. Bir çocuk ne kadar sık şaplaklanırsa, negatif etkiler o kadar yoğun oluyor.

Sonuç? Dr. Gershoff'un ifadeleriyle, "Popoya vurulan şaplakları dayaktan, çocuk istismarından saymıyoruz. Ancak araştırmamız, ikisinin de sonuçlarının aynı olduğu gösteriyor. Sadece şaplaklanan çocuklardaki etkileri daha hafif oluyor". Hürriyet